Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 kwietnia 2014r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSO Katarzyna Antoniak
Protokolant	sekr. sąd. Anna Wąsak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 kwietnia 2014r. w S.

odwołania Przedsiębiorstwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 12 czerwca 2012r. Nr (...)

w sprawie Przedsiębiorstwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

z udziałem zainteresowanych W. K. (1), P. K., E. K. i K. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o zwrot nienależnie pobranego świadczenia

I.  zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że Przedsiębiorstwo (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. jest zobowiązana do zwrotu nienależnie wypłaconego świadczenia w związku z zawyżoną wysokością świadczenia rentowego przysługującego W. K. (2) za okres od 1 kwietnia 2009r. 31 marca 2012r. w wysokości 615,65 (sześćset piętnaście złotych sześćdziesiąt pięć groszy),

II.  w pozostałej części odwołanie oddala,

III.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. na rzecz Przedsiębiorstwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. kwotę 150 (sto pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Sygn. akt: IV U 1415/13 UZASADNIENIE

Decyzją z 12 czerwca 2012r. znak: (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.84 ust.6 ustawy z 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych zobowiązał Przedsiębiorstwo (...) Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w W. do zwrotu nienależnie wypłaconych świadczeń za okres od 18 września 1995r. do 31 marca 2012r. w kwocie 1.969,21 złotych i odsetek od 1 stycznia 1999r. do 12 czerwca 2012r. ,tj. do dnia wydania decyzji, w kwocie 1.647,08 złotych. Powyższe było wynikiem stwierdzenia przez organ rentowy, że W. K. (2) bezpodstawnie zawyżono rentę, przy czym nastąpiło to w wyniku nieprawidłowo wystawionego przez płatnika składek - Przedsiębiorstwo (...) Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w W. zaświadczenia (...) z 11 sierpnia 1995r. i 29 sierpnia 1997r., w którym do wynagrodzenia za 1992r. płatnik składek doliczył kwotę nagrody jubileuszowej w wyniku czego został zawyżony wskaźnik wysokości podstawy świadczenia oraz nie wykazał urlopów bezpłatnych.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyło Przedsiębiorstwo (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. wnosząc o jej zmianę i ustalenie, że nie jest ono zobowiązane do zwrotu kwoty określonej w decyzji, ewentualnie zmianę decyzji i ustalenie, że płatnik składek jest zobowiązany do zwroty nienależnie pobranych świadczeń jedynie za okres ostatnich trzech lat licząc od dnia wydania decyzji i uchylenie obowiązku zapłaty odsetek od nienależnie wypłaconych świadczeń, a także o zasądzenie od organu rentowego na rzecz skarżącego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych. W uzasadnieniu stanowiska skarżący wskazał, że decyzja organu rentowego została wydana z naruszeniem art.84 ust.6 ustawy z 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych poprzez uznanie, że to płatnik składek, a nie świadczeniobiorca jest obowiązany do zwrotu nienależnie pobranego świadczenia, a także art.84 ust.3 powyższej ustawy poprzez żądanie zwrotu kwoty za okres dłuższy niż ostatnie trzy lata od dnia wydania decyzji i wreszcie z naruszeniem art.84 ust.6 w zw. z art.84 ust.1 przedmiotowej ustawy i w zw. z art.481§1 kc poprzez nałożenie na płatnika składek obowiązku zwrotu odsetek w sytuacji, gdy roszczenie organu rentowego o zapłatę odsetek od podlegającej zwrotowi kwoty nienależnie pobranego świadczenia staje się wymagalne dopiero od doręczenia decyzji osobie zobowiązanej do zwrotu tego świadczenia (odwołanie k.1-4).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, powołując się na przepisy prawa i argumentację wskazaną w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.5-6).

Wyrokiem z 21 czerwca 2013r. Sąd Okręgowy w Siedlcach zmienił częściowo zaskarżoną decyzję w ten sposób, że zobowiązał Przedsiębiorstwo (...) Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w W. do zapłaty ustawowych odsetek za zwłokę od dnia 12 czerwca 2012r. do dnia zapłaty, a w pozostałej części odwołanie oddalił. Sąd stanął na stanowisku, że zaistniały ustawowe przesłanki do żądania od skarżącego zwrotu nienależnie pobranego świadczenia, gdyż wypłata tego świadczenia była wynikiem nieprawidłowo wystawionego przez płatnika składek zaświadczenia o wynagrodzeniu pracownika W. K. (2). Sąd podzielił natomiast stanowisko skarżącego w zakresie odsetek od nienależnie pobranego świadczenia uznajac, że roszczenie o odsetki jest skuteczne od daty wydania decyzji zobowiązującej płatnika składek do zwrotu nienależnie pobranych świadczeń (wyrok Sądu Okręgowego w Siedlcach z 21 czerwca 2013r. k.29 i uzasadnienie tego wyroku k.32-33).

Na skutek apelacji Przedsiębiorstwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. od powyższego wyroku (apelacja k.41-44), Sąd Apelacyjny w Lublinie wyrokiem z 30 października 2013r. uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Okręgowemu w Siedlcach do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania apelacyjnego. W uzasadnieniu stanowiska Sąd Apelacyjny wskazał m.in., że Sąd pierwszej instancji nie zbadał, czy w sprawie zachodzą przesłanki określone w art.84 ust.6 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych uprawniające organ rentowy do żądania od płatnika składek zwrotu nienależnie pobranego świadczenia. W szczególności Sąd nie zbadał, czy płatnik składek przekazał organowi rentowemu nieprawdziwe dane, a jeżeli tak to jakie. Ponadto Sąd Apelacyjny wskazał na uchybienia natury formalnej uniemożliwiające przeprowadzenie kontroli instancyjnej wyroku wynikające z nieustalenia stron, które powinny brać udział w sprawie (wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z 30 października 2013r. wraz z uzasadnieniem k.55-65).

Postanowieniem z 8 stycznia 2014r. Sąd Okręgowy wezwał do udziału w sprawie w charakterze zainteresowanych W. K. (1), P. K., E. K. i K. K. będących następcami prawnymi W. K. (2) (postanowienie z 8 stycznia 2014r. k.73). Zainteresowani P. K., E. K. i K. K. nie brali czynnego udziału w sprawie i nie zajęli stanowiska w sporze. Zainteresowana W. K. (1) stawiła się na rozprawie poprzedzającej jej zamknięcie, ale oświadczyła, że nie jest w stanie zająć stanowiska w sprawie. Pozostałe strony ,tj. odwołujące się Przedsiębiorstwo (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. i organ rentowy podtrzymywały dotychczasowe stanowiska (protokół rozprawy z 23 kwietnia 2014r. k.127-127v).

W toku ponownego rozpoznania sprawy Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

W dniu 17 sierpnia 1995r. W. K. (2) wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o rentę z tytułu niezdolności do pracy (ówcześnie rentę inwalidzką). Do wniosku załączył m.in. zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu (na druku ZUS Rp-7a) wystawione w dniu 11 sierpnia 1995r. przez pracodawcę - Przedsiębiorstwo (...) Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w W.. W zaświadczeniu podano wynagrodzenie W. K. (2) w latach od 1988r. do 1992r. Zgodnie z tym zaświadczeniem wynagrodzenie W. K. (2) w 1992r. stanowiące podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne wyniosło 32408200 złotych (zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z 11 sierpnia 1995r. k.13 akt rentowych W. K. (2)). Decyzją z 22 września 1995r. organ rentowy przyznał W. K. (2) od 18 września 1995r. rentę inwalidzką trzeciej grupy. Do ustalenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru świadczenia rentowego przyjęto dane wynikające z powyższego zaświadczenia z 11 sierpnia 1995r. (decyzja o przyznaniu renty z 22 września 1995r. k.16-17 akt rentowych W. K. (2)).

W dniu 8 września 1997r. W. K. (2) złożył w organie rentowym kolejne zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu na druku ZUS Rp-7a wystawione przez Przedsiębiorstwo (...) Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w W. w dniu 29 sierpnia 1997r. W zaświadczeniu kwota wynagrodzenia W. K. (2) w 1992r. odpowiadała kwocie podanej we wcześniejszym zaświadczeniu z 11 sierpnia 1995r. ,tj. wyniosła 32.408.200 złotych (zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z 29 sierpnia 1997r. k.20 akt rentowych W. K. (2)).

W dniu 27 stycznia 2012r. W. K. (2) wystąpił do organu rentowego z wnioskiem o emeryturę. Do wniosku załączył zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu wystawione przez Przedsiębiorstwo (...) Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w W. w dniu 25 stycznia 2102r. W zaświadczeniu tym podano wynagrodzenie W. K. (2) w latach od 1988r. do 1995r., przy czym kwota wynagrodzenia za 1992r. wyniosła 30551800 złotych (zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z 25 stycznia 2012r. k.7 akt emerytalnych W. K. (2)). Różnica między wysokością wynagrodzenia W. K. (2) uzyskanego w 1992r. stanowiącego podstawę wymiaru składki wykazanego w zaświadczeniach ZUS Rp-7a z 11 sierpnia 1995r. i 29 sierpnia 1997r. a wysokością wynagrodzenia za ten sam rok wykazanego w zaświadczeniu ZUS Rp-7 z 25 stycznia 2012r. wynika z faktu uwzględnienia przy wystawianiu zaświadczenia z 1995r. i 1997r. kwoty nagrody jubileuszowej wypłaconej W. K. (2) w 1992r. w wysokości 1856400 złotych (zeznania świadka M. K. k.25v-26 akt sprawy – nagranie od minuty 6 do 16). W oparciu o nowe zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu decyzją z 5 marca 2012r. organ rentowy poczynając od 1 kwietnia 2012r. przeliczył rentę W. K. (2). Następnie w dniu 13 marca 2012r. wydał decyzję o wstrzymaniu od 1 kwietnia 2012r. wypłaty renty w związku z nabyciem przez W. K. (2) prawa do świadczenia emerytalnego (decyzje z 5 marca 2012r. i 13 marca 2012r. k.127-129 akt rentowych W. K. (2)). Następnie w dniu 12 czerwca 2012r. organ rentowy wydał zaskarżoną decyzję, w której zobowiązał skarżącego do zwrotu nienależnie pobranego świadczenia w związku z nieprawidłowo wystawionym zaświadczeniem ZUS Rp-7a z 11 sierpnia 1995r. i 29 sierpnia 1997r. (zaskarżona decyzja z 12 czerwca 2012r. k.132 akt rentowych W. K. (2)).

W. K. (2) był pracownikiem Przedsiębiorstwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. w okresie od 15 lutego 1978r. do 17 września 1995r. (świadectwo pracy z 11 sierpnia 1995r. k.12 akt rentowych W. K. (2)). W maju 1992r. pracodawca wypłacił W. K. (2) nagrodę jubileuszową z tytułu 20 lat pracy w kwocie 1856400 złotych. Była to jedyna nagroda jubileuszowa wypłacona W. K. (2) w okresie zatrudnienia w powyższym przedsiębiorstwie. Od kwoty nagrody jubileuszowej pracodawca nie odprowadził składki na ubezpieczenie społeczne (karta wynagrodzenia za 1992r.- w kopercie luźno złożonej w aktach sprawy, pismo procesowe pełnomocnika skarżącego z 7 kwietnia 2014r. - data wpływu wraz z załącznikiem do regulaminu wynagradzania o zasadach wypłaty nagród jubileuszowych i polecenie pracodawcy wypłaty nagrody jubileuszowej W. K. (2) k.112-114 akt sprawy).

Kwota nienależenie wypłaconego świadczenia w związku z zawyżoną wysokością świadczenia rentowego przysługującego W. K. (2) w okresie ostatnich trzech lat wypłaty tak ustalonego świadczenia ,tj. w okresie od 1 kwietnia 2009r. do 31 marca 2012r. wynosi 615,65 złotych (pismo organu rentowego z 19 lutego 2014r. k.90 akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

(...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. okazało się w znacznej mierze uzasadnione.

Zgodnie z art.84 ust.1 ustawy z 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych osoba, która pobrała nienależne świadczenie z ubezpieczeń społecznych, jest zobowiązana do jej zwrotu wraz z odsetkami, w wysokości i na zasadach określonych przepisami prawa cywilnego. W myśl ust.6 powołanego przepisu jeżeli pobranie nienależnych świadczeń zostało spowodowane przekazaniem przez płatnika składek lub inny podmiot nieprawdziwych danych mających wpływ na prawo do świadczeń lub na ich wysokość, obowiązek zwrotu tych świadczeń wraz z odsetkami obciąża odpowiednio płatnika składek lub inny podmiot.

Przytoczony przepis art.84 ust.6 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych był podstawą wydania przez organ rentowy zaskarżonej decyzji. Analizując okoliczności sprawy w świetle powyższego uregulowania Sąd doszedł do przekonania, że wbrew twierdzeniom zawartym w odwołaniu, skarżące Przedsiębiorstwo (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. wystawiając zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu (druki ZUS Rp-7a) z 11 sierpnia 1995r. i 29 sierpnia 1997r., zgodnie z którymi wynagrodzenie W. K. (2) stanowiące podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie wyniosło w 1992r. kwotę 32408200 złotych podał w nim nieprawdziwe dane. Dane zawarte w tych zaświadczeniach miały przy tym wpływ na wysokość renty wypłacanej W. K. (2) przez organ rentowy, gdyż stanowiły podstawę ustalenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru świadczenia. O tym, że odwołujący się wystawiając powyższe zaświadczenia podał w nich nieprawdziwe - niezgodne ze stanem faktycznym dane świadczą bezspornie przeprowadzone w sprawie dowody. Różnica co do wysokości wynagrodzenia za 1992r. podanej w zaświadczeniach z 1995r. i 1997r. a w zaświadczeniu z 2012r. jest oczywista, a wynik tej różnicy odpowiada kwocie wypłaconej W. K. (2) w 1992r. nagrody jubileuszowej ( (...) = (...)) – vide: ustalenia faktyczne. Niesporny – niekwestionowany przez skarżącego jest również fakt, że od kwoty wypłaconej W. K. (2) nagrody jubileuszowej skarżący jako płatnik składek nie odprowadził składki na ubezpieczenie społeczne. Sama okoliczność nieodprowadzenia składki od kwoty nagrody jubileuszowej była działaniem prawidłowym - zgodnym z przepisami prawa ,tj. §7 ust.1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z 29 stycznia 1990r. w sprawie wysokości i podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne (…) - Dz.U. z 1993r. Nr 68, poz.330 ze zm), zgodnie z którym podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne pracowników stanowi dochód pracownika w gotówce i w naturze łącznie z kosztami uzyskania i podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z tytułu pracy w ramach stosunku pracy, obejmujący wszelkiego rodzaju należności pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty bez względu na źródło finansowania tych należności i świadczeń z wyjątkiem m.in. nagród jubileuszowych (gratyfikacji), które według zasad określających warunki ich przyznawania przysługują pracownikowi nie częściej niż co 5 lat. Nieprawidłowe i nieopowiadające prawdzie było natomiast uwzględnienie w wynagrodzeniu W. K. (2) za 1992r. wykazanym w spornych zaświadczeniach kwoty nagrody jubileuszowej, która nie podlega wliczeniu do podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie i od której składki na ubezpieczenie nie zostały odprowadzone. W tym miejscu podkreślić należy, że płatnik składek musiał mieć wiedzę (a z całą pewnością powinien ją mieć) o celu wystawienia przedmiotowych zaświadczeń, a także powinien znać przepisy prawa regulujące zasady ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne pracowników. Niezależnie do tego, na druku spornego zaświadczenia ZUS Rp-7a z 11 sierpnia 1995r. (k.13-13v akt rentowych W. K. (2)) znajduje się stosowne pouczenie o sposobie wypełnienia zaświadczenia. W świetle powyższego uzasadnione jest stwierdzenie, że skarżący wystawiając sporne zaświadczenia podał w nich nieprawdziwe dane, przy czym działanie jego należy ocenić jako rażąco niedbałe. Było on bowiem w posiadaniu wszelkich danych o składnikach wynagrodzenia swojego pracownika i powinien znać zasady wystawiana zaświadczeń dla celów emerytalno-rentowych.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd uznał, że w sprawie zachodzą podstawy do żądania od odwołującego się zwrotu kwoty nienależnie wypłaconego świadczenia w związku z zawyżoną wysokością świadczenia rentowego przysługującego W. K. (2), co było konsekwencją wystawienia przez skarżącego nieprawidłowego zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu. W ocenie Sądu nie można zgodzić się z odwołującym się, że adresatem decyzji zobowiązującej do zwrotu nienależnie pobranego świadczenia powinien być świadczeniobiorca (jego następcy prawni). Wystawienie zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu leżało w kompetencjach płatnika składek, a świadczeniobiorca nie miał żadnego wpływu na treść tego zaświadczenia. Nie zachodzi zatem przesłanka, o której mowa w art.84 ust.2 pkt 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

Sąd Okręgowy zgodził się natomiast z odwołującym się, że nie ma podstaw do żądania od niego zwrotu nienależnie pobranych świadczeń z tytułu wypłacenia W. K. (2) zawyżonego świadczenia rentowego za cały okres jego pobierania ,tj. od 18 września 1995r. (data przyznania renty) do 31 marca 2012r. (po którym wstrzymano wypłatę renty) vide: zaskarżona decyzja z 12 czerwca 2012r. k.132 akt rentowych. W ocenie Sądu w sprawie zastosowanie znajduje przepis art.84 ust.3 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, zgodnie z którym nie można żądać zwrotu kwot nienależnie pobranych świadczeń z ubezpieczeń społecznych za okres dłuższy niż ostatnie 12 miesięcy, jeżeli osoba pobierająca świadczenia zawiadomiła organ wypłacający świadczenia o zajściu okoliczności powodujących ustanie prawa do świadczeń albo wstrzymanie ich wypłaty, a mimo to świadczenia były nadal wypłacane, w pozostałych przypadkach – za okres dłuższy niż ostatnie 3 lata. W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z takim „pozostałym przypadkiem” w rozumieniu powyższego uregulowania. Nie można przy tym zgodzić się ze stanowiskiem, że zacytowany przepis dotyczy jedynie sytuacji żądania zwrotu od osoby pobierającej świadczenie, a w przypadku płatnika składek lub innego podmiotu ustawa nie wprowadza żadnych ograniczeń co do długości okresu, za jaki można żądać zwrotu świadczeń. Stanowisko takie nie znajduje żadnego uzasadnienia i jest sprzeczne z treścią przepisu. Dlatego Sąd uznał, że po stronie odwołującego się istnieje obowiązek zwrotu nienależnie wypłaconego świadczenia w związku ze zawyżeniem renty W. K. (2) za okres ostatnich trzech lat pobierania przez niego wyższego świadczenia ,tj. od 1 kwietnia 2009r. do 31 marca 2012r. w kwocie 615,62 złotych (vide: karta 90 akt sprawy) – (por. uchwała Sądu Najwyższego z 16 maja 2012r. w sprawie II PZ 1/12 opubl. w M.P.Pr 2012/6/282). Sąd zgodził się wreszcie z odwołującym się, że w sprawie nie ma podstaw do żądania od niego odsetek od 1 grudnia 1999r. do dnia wydania zaskarżonej decyzji ,tj. 12 czerwca 2012r. Zgodnie z art.84 ust.1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych nienależnie pobrane (wypłacone) świadczenia podlegają zwrotowi z odsetkami w wysokości i na zasadach określanych przepisami prawa cywilnego. Zgodnie z art.481§1 kc jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia. W niniejszej sprawie odwołujący dowiedział się o żądaniu zwrotu nienależnie pobranego świadczenia dopiero z chwila doręczenia mu zaskarżonej decyzji. Nie mógł zatem już w dacie wydawania decyzji przez organ rentowy pozostawać w opóźnieniu ze spełnieniem świadczenia (por. uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z 16 grudnia 2008r. w sprawie I UK 154/08, OSNP 2010/11-12/148).

Z przedstawionych wyżej względów na podstawie art.477.14§2 kpc Sąd zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że ustalił, iż Przedsiębiorstwo (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. zobowiązane jest do zwrotu nienależnie pobranego świadczenia jedynie za okres od 1 kwietnia 2009r. do 31 marca 2012r. (bez odsetek) w kwocie 615,65 złotych. W pozostałej części – w zakresie ustalenia, że skarżący nie jest w ogóle zobowiązany do zwrotu nienależnie pobranego świadczenia – odwołanie podlegało oddaleniu.

Z uwagi na wynik sprawy wskazujący, że odwołanie zostało w znacznej mierze uwzględnione (vide: kwota należności określona w zaskarżonej decyzji i kwota do zwrotu ustalona w wyroku) Sąd na podstawie art.98§1 i 3 kpc w zw. z art.99 kpc zobowiązał organ rentowy do zwrotu odwołującemu się kwoty 150 złotych tytułem kosztów postępowania. Na kwotę tę składa się kwota 60 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego przed sądem pierwszej instancji, kwota 60 złotych tytułem kosztów zastępstwa w postępowaniu apelacyjnym i kwota 30 złotych uiszczona tytułem opłaty od apelacji od wyroku Sądu Okręgowego z 21 czerwca 2013r.