Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 stycznia 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 stycznia 2015r. w S.

odwołania W. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 21 października 2013 r. Nr (...)

w sprawie W. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala prawo W. W. do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 1 sierpnia 2013r. do 29 lutego 2016r.

Sygn. akt: IV U 1475/13

UZASADNIENIE

Decyzją z 21 października 2013r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.57 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił W. W. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od 1 sierpnia 2013r. wskazując, że u wymienionego nie stwierdzono niezdolności do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożył ubezpieczony reprezentowany przez pełnomocnika, wnosząc o zmianę decyzji i przyznanie mu renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na dalszy okres (odwołanie k.2-3 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując że zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia Komisji Lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z(...)., która nie stwierdziła u ubezpieczonego niezdolności do pracy, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych lub prawnych, które uzasadniałyby zmianę tej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.8-9 akt sprawy).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

W. W. był uprawniony do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy do 31 lipca 2013r. (decyzja z 7 sierpnia 2012r. o ustaleniu prawa do renty do 31 lipca 2013r. k.95 akt rentowych). W dniu 25 lipca 2013r. ubezpieczony złożył wniosek do ZUS o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (wniosek k.110 akt rentowych). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował ubezpieczonego na badanie przez Lekarza Orzecznika, który w orzeczeniu z 30 sierpnia 2013r. ustalił, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS z 30 sierpnia 2013r. k.112 akt rentowych). Na skutek sprzeciwu ubezpieczonego od powyższego orzeczenia, został on skierowany na badanie przez Komisję Lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 14 października 2013r. ustaliła, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (sprzeciw od orzeczenia Lekarza Orzecznika k.113 tom dokumentacji medycznej i orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z 14 października 2013r. k.117 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 21 października 2013r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od 1 sierpnia 2013r. (decyzja z 21 października 2013r. k.118 akt rentowych).

Ubezpieczony ma 50 lat i ma wykształcenie średnie techniczne – technik geodeta. Pracował w wyuczonym zawodzie. Od 2008r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie usług geodezyjnych. W okresie nawrotów choroby działalność jest zawieszana (kopia świadectwa ukończenia technikum zawodowego, kwestionariusz okresów składkowych i nieskładkowych, świadectwa pracy, druk ZUS Rp-7 k.5-9 akt rentowych).

Ubezpieczony cierpi na s. p.w okresie remisji, występują u niego słabo zaznaczone objawy ubytkowe (negatywne) trwającej od wielu lat choroby psychicznej. Aktualne funkcjonowanie intelektualne ubezpieczonego mieści się w granicach przeciętnej. Brak jest u niego zmian w ośrodkowym układzie nerwowym. Badanie osobowości wykazuje cechy wycofania społecznego, introwersji, sztywności adaptacyjnej i osłabienia mechanizmów obronnych. Dotychczasowy przebieg choroby psychicznej utrudnia codzienne funkcjonowanie ubezpieczonego, a jej dalszy przebieg jest trudny do przewidzenia. Rozpoznana u ubezpieczonego nieuleczalna choroba psychiczna wymaga systematycznego leczenia i kontroli specjalistycznej w PZP. Stan ten powoduje, że ubezpieczony jest w dalszym ciągu częściowo niezdolny do pracy zawodowej w okresie do końca lutego 2016r. Od czasu ustalenia poprzedniego prawa do renty w stanie zdrowia psychicznego ubezpieczonego nie zaistniały zmiany na lepsze uzasadniające odmienne orzeczenie. Ubezpieczony na skutek choroby ma osłabione mechanizmy obronne np. na niekorzystne dystraktory zewnętrzne, niską odporność na stres. W sytuacji trudnej, stresującej łatwo ulega dekompensacji psychotycznej. Mimo stosowania poleconych mu leków miewa nawracające okresy gorszego samopoczucia, a stosowane neuroleptyki wpływają niekorzystnie na jego funkcje poznawcze ,tj. pamięć, uwagę, postrzeganie otoczenia, myślenie abstrakcyjne, wykonywanie obliczeń, podejmowanie decyzji, tworzenie pojęć i formułowanie sądów, co ma znaczenie w świetle wykonywanego przez niego zawodu. Orzeczenie o częściowej niezdolności do pracy ma w przypadku ubezpieczonego działanie korzystne, gdyż jest czynnikiem mobilizującym do dalszej kuracji ambulatoryjnej, a ponadto zapewnia mu poczucie bezpieczeństwa na wypadek nagłego pogorszenia stanu zdrowia, które może uniemożliwić mu wykonywanie dotychczasowej pracy zawodowej (opinia biegłych z zakresu psychiatrii i psychologii k.18-20 i 27 oraz uzupełniająca opinia tych samych biegłych k.38 akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego W. W. okazało się uzasadnione.

Zgodnie z art.57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (j.t. Dz.U. z 2013r., poz.1440 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w czasie zatrudnienia, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania zatrudnienia, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. W myśl art.12 ust.1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności odwołania ubezpieczonego od decyzji organu rentowego odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymagało ustalenia, czy u ubezpieczonego istnieje częściowa lub całkowita niezdolność do pracy. W tym celu Sąd zasięgnął opinii specjalistów z zakresu medycyny. Sporządzona na tę okoliczność opinia biegłych psychiatry i psychologa dała podstawy do ustalenia, że ubezpieczony jest w dalszym ciągu osobą częściowo niezdolną do pracy ,tj. w okresie od 1 sierpnia 2013r. do 29 lutego 2016r. Analizując opinię biegłych Sąd doszedł do przekonania, że stanowi ona miarodajny i wiarygodny dowód w sprawie, gdyż wydana została przez specjalistów z zakresu schorzenia, na które cierpi ubezpieczony, a ponadto poprzedzona była analizą dokumentacji medycznej ubezpieczonego i jego badaniem. Opinia jest spójna i należycie uzasadniona. Biegli rzeczowo wyjaśnili motywy uznania ubezpieczonego za osobę częściowo niezdolną do pracy. Podnieśli, że stan zdrowia ubezpieczonego nie uległ poprawie w porównaniu do okresu poprzedniego, kiedy miał orzeczoną okresową częściową niezdolność do pracy. Wskazali, że funkcjonowanie intelektualne badanego mieści się w granicach przeciętnej, brak jest zmian w ośrodkowym układzie nerwowym. Natomiast w badaniu osobowości uwidocznione są cechy wycofania społecznego, introwersji, sztywności adaptacyjnej i osłabienia mechanizmów obronnych. W uzupełniającej opinii (na k.38), wydanej na skutek zastrzeżeń organu rentowego do pierwotnej opinii, biegli przedstawili wpływ choroby, na którą cierpi ubezpieczony, na możliwość wykonywania przez niego zawodu geodety. Opinia ta nie spotkała się z zastrzeżeniami żadnej ze stron.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art.477 ¹⁴§2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że ubezpieczonemu przysługuje prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w okresie od 1 sierpnia 2013r. do 29 lutego 2016r.