Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 stycznia 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 stycznia 2015r. w S.

odwołania T. N.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 29 listopada 2013 r. Nr (...)

w sprawie T. N.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje T. N. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od dnia 01 listopada 2013r. do 31 sierpnia 2016r.

Sygn. akt IV U 1495/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 29.11.2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił wnioskodawcy T. N. przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, albowiem Komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 12.11.2013 r. ustaliła, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy. Nie został spełniony warunek, zawarty w art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. Z 2009 r. nr 153 poz. 1227 ze zm.) do przyznania uprawnień rentowych.

Od decyzji tej odwołanie złożył T. N., który wnosił o jej zmianę i przyznanie prawa do renty. Odwołujący się twierdził, że orzeczenie komisji lekarskie ZUS jest dla niego krzywdzące, gdyż stan jego zdrowia nie uległ poprawie.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wnosił o jego oddalenie.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje :

Ubezpieczony T. N., ur. (...) był uprawniony do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy okresowo od 19.09.2011 r. do 31.10.2013 r. (a.r.) przed upływem terminu, na jaki przyznane było prawo do renty, ubezpieczony złożył wniosek o przyznanie uprawnienia do tego świadczenia na dalszy okres. W toku postępowania orzeczniczego komisja lekarska ZUS rozpoznała u wnioskodawcy następujące schorzenia : przewlekła wielonaczyniową chorobę wieńcową, przebyte (...), nadciśnienie tętnicze, bóle kręgosłupa w wywiadzie.

W ocenie komisji schorzenia te nie powodują niezdolności do pracy mechanika maszyn budowlanych i orzeczeniem z dnia 12.11.2013 r. orzekła o braku niezdolności do pracy (akta lekarskie). Orzeczenie do stało się podstawą do wydania zaskarżonej decyzji z dnia 29.11.2013 r. (k. 53 a.r.).

W toku postepowania odwoławczego Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy : kardiologa i neurologa. Biegli wymienionych specjalności po przebadaniu ubezpieczonego oraz po zaznajomieniu się z dokumentacją z jego dotychczasowego leczenia zdiagnozowali następujące schorzenia : przewlekłą chorobę wieńcową (...) u pacjenta po (...), nadciśnienie tętnicze umiarkowane, hiperlipidemię mieszaną, zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa C, Th i LS z przewlekłym zespołem bólowym (k. 10 a.s.). W ocenie biegłych schorzenia kardiologiczne powodują u opiniowanego dalsza częściową niezdolność do pracy do dnia 30.06.2014 r. Biegli stwierdzili, że nastąpiło pogorszenie rezerwy wieńcowej.

Do opinii tej zastrzeżenia złożył na rozprawie ubezpieczony, który zakwestionował przewidywany okres trwania niezdolności do pracy, który jest zbyt krótki. Przedłożył także kartę informacyjną z pobytu w Instytucie kardiologii w W. w sierpniu 2014 r. (k. 22 i 23 a.s.). W związku z powyższym Sąd zobowiązał biegłego kardiologa do wydania p[pisemnej opinii uzupełniającej, w której miał odnieść się do nowego dokumentu i do zastrzeżeń ubezpieczonego. Biegły po zapoznaniu się z kartą informacyjną stwierdził, że wyniki przeprowadzonych badań wskazują na pogorszenie rezerwy wieńcowej (k. 25 a.s.). Wobec powyższego biegły zweryfikował swoją opinię poprzez stwierdzenie, że częściowa niezdolność do pracy będzie dłuższa tj. do 31.08.2016 r. Do opinii tej strony procesowe nie zgłaszały zastrzeżeń.

Sąd przyjął, iż opinia uzupełniająca jest w pełni miarodajnym dowodem stanu zdrowia ubezpieczonego i z tego względu Sąd uznał, że T. N. jest okresowo częściowo niezdolny do pracy na okres od 1.11.2013 r. do 31.08.2016 r. w rozumieniu art. 12 ust. 3 ustawy o FUS.

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w sentencji na podstawie art. 47714 § 2 kpc.